Morning

ฉันนั่งอยู่ตอนเช้า

เช้าที่ดูเหงา ๆ

เหมือนกับโลกที่มีฟิลเตอร์สีเทา

แม้อากาศจะหนาว

แต่พอมีแดดก็ร้อน

ฉันยังคงนั่งมองดูตรงที่เก่า

ฟังดูเหมือนละครแต่ว่าภาพที่มอง

มันค่อย ๆ ย้อนเรื่องเรา

แม้ความรักพังลงแต่ว่าฉันยังคง

คิดถึงเธอเบา ๆ เท่านั้น

มองดูพื้นห้องที่ไม่สะอาด

ตอนที่เธอยังอยู่เธอคงจะบ่นและลุกมากวาด

เธอบอกฉันมันประหลาด

ชอบความเรียบร้อยแต่ดันไม่ค่อยทำ

คงเหมือนกับเรื่องของเธอ

ผ่านมาตั้งนานฉันเพิ่งค่อย ๆ จำ

ยังคงเห็นหน้าเธอซ้อนอยู่ที่หน้ากระจก

ตอนที่เราแต่งตัวชอบผลัดกันทำหน้าตลก

เธอบอกว่าฉันเริ่มอ้วนเพราะว่าฉันพุงเริ่มออก

ฉันบอกว่าแก้มใหญ่ ๆ ของเธอ

มันทำให้เธอน่ากอด

แสงมันลอดออกมาจากม่าน

มาผ่านกระทบลงตรงเตียง

มองเห็นหมอนที่นอน

ที่เราสองเคยได้นอนเคียง

เธอชอบคลอเคลียแล้วมาซบลงที่ตรงตัก

ฉันอ่านหนังสือไปพลาง

วางมือลูบหัวเธอจนหลับ เอเฮ

ไม่ยอมขยับกลัวเธอจะตื่นมา

เพราะเธอน่ารักที่สุดตอนหลับตา

แม้ว่าสุดท้ายเราจะจากลา

แต่ที่เก่า ๆ มันทำให้ภาพทรงจำเรากลับมา

ฉันนั่งอยู่ตอนเช้า

เช้าที่ดูเหงา ๆ

เหมือนกับโลกที่มีฟิลเตอร์สีเทา

แม้อากาศจะหนาว

แต่พอมีแดดก็ร้อน

ฉันยังคงนั่งมองดูตรงที่เก่า

ฟังดูเหมือนละครแต่ว่าภาพที่มอง

มันค่อย ๆ ย้อนเรื่องเรา

แม้ความรักพังลงแต่ว่าฉันยังคง

คิดถึงเธอเบา ๆ เท่านั้น

ตุ๊กตาที่อยู่บนชั้น

ตอนที่เธอจากไปมันก็ยังวางไว้อยู่ตรงนั้น

เธอซื้อมาเพื่อเชื่อมความสัมพันธ์ในวันที่เรากำลังแย่

เธอตั้งชื่อมันให้ฉันเป็นพ่อแล้วเธอเป็นแม่

มันก็แค่ตุ๊กตาที่ดูเน่า ๆ

พอขาดแม่ไปคล้าย ๆ ว่ามันกำลังเศร้า

ก็คงต้องโทษพ่อมันที่ยังทำตัวงี่เง่า

ปล่อยให้แม่มันจากไป ทิ้งให้ตัวเองนั่งเหงา

จนต้องเข้าไปดูรูปเราใน Instagram ที่ยังไม่ลบ

ฉันถ่ายเอาไว้ตั้งแต่ตอนที่เราคุยยังไม่คบ

รูปที่เธอไปเที่ยว รูปตอนที่เธอนั่งกิน

ทุกวันนี้อยู่ลำพังฉันเองก็ยังไม่ชิน เอเฮ

ยังคงอินกับความรู้สึกที่จดจำ

และสุดท้ายเราจะจบกัน

ต่อให้ฉันพยายามจะลบมัน

แต่สิ่งต่าง ๆ มันยังทำให้คิดถึงเธอทั้งวัน

ฉันนั่งอยู่ตอนเช้า

เช้าที่ดูเหงา ๆ

เหมือนกับโลกที่มีฟิลเตอร์สีเทา

แม้อากาศจะหนาว

แต่พอมีแดดก็ร้อน

ฉันยังคงนั่งมองดูตรงที่เก่า

ฟังดูเหมือนละครแต่ว่าภาพที่มอง

มันค่อย ๆ ย้อนเรื่องเรา

แม้ความรักพังลงแต่ว่าฉันยังคง

คิดถึงเธอเบา ๆ เท่านั้น