Ashiooneh

ما مث دو پرنده بودیم در بیشه ای مه آلود

لونه کوچیک ما تو دست شاخه ها بود

از روی شاخه ها می پریدیم با هم تا برسیم به یه دشت

از رو جلبک ها و سنگ های شکسته آب زلال می گذشت

شب ها که ماه می تابید میون آشیونه

جیرجیرکی عادت داشت تموم شب بخونه

تا روزی که یه طوفان اومد لونه رو لرزوند

با پنجه های سردش لونه رو با خود کشوند

به دست باد وحشی لونه شد پریشون

درخت ها لخت و عریون

شوق پرواز نمونده واسه بال و پرم

نمی تونم بپرم

چی پیش میاد فردامون هنوز که نا معلومه

قصه های عاشقی، همیشه نا تمومه

♪

ما مث دو پرنده بودیم در بیشه ای مه آلود

لونه کوچیک ما تو دست شاخه ها بود

به دست باد وحشی لونه شد پریشون

درختا لخت و عریون

شوق پرواز نمونده واسه بال و پرم

نمی تونم بپرم

چی پیش میاد فردامون هنوز که نا معلومه

قصه های عاشقی، همیشه نا تمومه