Motevaghef

وقتی به سفر رفتی

دریای غزل خشکید

باغ قصه پر پر شد

آسمان فرو بارید

وقتی به سفر رفتی

وقتی به سفر رفتی

گریه عادت شب شد

هر پنجره ظلمت شد

غم حکایت شب شد

وقتی به سفر رفتی

دنیا متوقف شد

وقتی که سفر کردی

هر لحظه و در هر جا

من منتظرم اما

شاید که تو برگردی

وقتی که تو برگردی

خانه میشود بیدار

گل میکند از دیدار

خار سر هر دیوار

وقتی که تو برگردی

ای عزیز بی تکرار

من جوانه خواهم زد

میرسد بهار انگار

وقتی که تو برگردی

وقتی که تو برگردی

جان تازه میگیرم

بیهوده نمیمانم

بیهوده نمیمیرم

وقتی که تو برگردی

وقتی که تو برگردی

وقتی که تو برگردی

جان تازه میگیرم

بیهوده نمیمانم

بیهوده نمیمیرم

وقتی که تو برگردی

دنیا متوقف شد

وقتی که سفر کردی

هر لحظه و در هر جا

من منتظرم اما

شاید که تو برگردی