Adam Bada

هنو یادم میوفتن آدم بدا

که راحت میکردن حالمو بد

اون روزا رو یادم نیار

من تصمیم گرفتم آدم شم

بذار برو منم اینجا تنها بذار

گوش نمیدم به حرف های باد

نمیفهمم چرا ابرا میبارن

وقتی سنگین میشه بال پروانه ها

بار سنگین عین جرثقیله

تر تمیز میریم سر زمینم

فقط میترسن که نرسن این ها

نه جایی نمیشه رفت تهش همینجاست

زندگی همین چند اپیزوده پس

سخت نگیر اگه کم بدی فوله

کردم اون کاری که به من نمیخوره

روی اینستا چون از بس که سمه این گلِ

بخشیدم همه رو جز خودم

تمرکزم رو رپ نبود این چند وقت کلا

نمیخواستم بشم شرمنده نوه ام

توی شصت سالگیم هم واسش یه خونه بخرم

آدم بدا شدن خوب با ما

زود میره بگین بود حالا

هر چی زور زدیم چیزی فرق نکرد

هر کی بدی بهش کردم بگی شرمنده ام

هنوز یادم میوفتن آدم بدا

که راحت میکردن حالمو بد

اون روزها رو یادم نیار

من تصمیم گرفتم آدم شم

بذار برو منم اینجا تنها بذار

گوش نمیدم به حرف های باد

نمیفهمم چرا ابرا میبارن

وقتی سنگین میشه بال پروانه ها

هر روز میکنه این جوینت بیدارم

سریع میزنم بیرون نبینن حال بدمو

خیابون ها شدن دوست قدم هام

الآن خیلی وقته دلم میخواد خونه نرم و

چند تا خط برم نقطه بزارم

تهش مرگه پس بذار غنچه بچاقم

زمینی نبودم آسمونم همش

یه روز میاد بالا برج میخوابم

سلامتی سقف بالام

مامور کتک ها و اخم بابام

آدم بدا شدن حک رو تنم

همه میریم ولی میمونه این رد پا

روو همه چشم هامو میبندم و

حال من گفتی نیست

دوباره الکی میخندم و

با این که خبری نیست

میگذره ساعت

میمونه خاطره

فقط بده حالم

میره موش تو دیوار اتاقم

نه نمیبره خوابم

چقدر الکی به خودم گفتم حالم خوبه

چقدر تصویر تو آینه رو باور کنه

هی یه روز میرسیم به آخر

هنوز یادم میوفتن آدم بدا

که راحت میکردن حالمو بد

اون روزا رو یادم نیار

من تصمیم گرفتم آدم شم

بذار برو منم اینجا تنها بذار

گوش نمیدم به حرف های باد

نمیفهمم چرا ابرا میبارن

وقتی سنگین میشه بال پروانه ها