Kalameye Oboor

کمک میخوایی؟ اگه اون چیزی که تو قلب و روحته

درست حس کنی و به زبون بیاری

حله، بزن بریم

کلمه عبور رو داشته باشی حله

جلو پیشرو که بزرگترین مافیای قرنه

دورش پره حامیای رپه، حیف

رضا نداشته زبون عامیانه هرگز

شباشو گذرونده با خیالو قلبش

شایدم میخواسته بکنه آبیا رو زردش

وقتی دنیا تو مافیا و جنگه

از لیست من و تو کنن عالیا رو حذفش

پولدار بشی کنی مادیاتو هضمش

شایدم حمله بکنن جانیا به تختت

پشت کنسرتت ماشینا به صفه

دنباله پرا برو خالیا به چپت

دنیا پر خوب و بده، پر موم و کَنه

اما کار ما خلافه

زندگی تو روز و شبه

تمام زندگیا تو دود و دمه

میشه خدا بود و واسه بارون آسمونو زدش

کسی نمیپرسه چیه راز بوی گندت

اگه گند نباشیم غم میریزن تو قلبت

میپاشن به اسمت و میرینن به مغزت

منم بیخیالم و میزنم تو خلسه پرسه

بیا که مال مائه خورشید، من هنوز امید دارم (من هنوز امیدوارم)

هممون قرصیم، هممون صبحیم، هممون مشتیم با هم

سیکتیر، نرو تو مخ من

کیف جیب، تمام روز من

میگذره با این دوتا

نه چتم و نه معتاد

دنیایی که داریم مال یه خدائه، نه دوتا

نه این که من بدم و تو خوب خوب نه حاجی

دنیای تو قشنگه اما توی نقاشی

دنیای من کثیفه آدمای توش هم

به فکر جیب و رسیدن غنیمت تو جنگ

بالای سرمونم هر دو که یه رنگه

مال تو که صاف همون آبی رنگ قشنگه

کسی نی که حاجی واسه برد نجنگه

از خودت بگیر تا اون نئشه کار زرنگه

فرق ما تو باخته هاست

تو دادی رفت من دادم بالای ساخته هام

هه! جا اینکه رویامو پازل بچینم

ترجیح میدم حقیقتو واضح ببینم

بیا که مال مائه خورشید، من هنوز امید دارم (من هنوز امیدوارم)

هممون قرصیم، هممون صبحیم، هممون مشتیم با هم

تشنه نوازش و لالائی مامان

روز به روزم داره سنم بالا میره داداش

اصلا، حنجرمو واسه کی باید من جر بدم

و عاشق کی باشم اصلا به کی باید دل بدم

اگه باشی توی خیابونا لاشخور

یهو دیدی پول و جیبتو همه رو باد برد

هه هه! اونقدی خنده داره

که یهو سر پول مواد میفروشی حتی پالتوت

همیشه دوست داشتی تو یجورایی سر باشی

حتی به خودت و دور و وریاتم شک داری

را میده قلم پا میده قلم

تا کلمات پا پیچت بشن بگی

گا میده طرف

ببین حاجی ادا در نیار

شبیه اونایی نباش که هستن برادرنما

همش داری میگیری فاز لاتی

اما تو هیچی نیستی و یه پا خایه مالی

تو به سگای دورتم هنوز داری باج میدی

ماام با بنزین بالا سر باراباس تو تاریکی

تا بزنیمش آتیش

خیابون رنگ خون بشه

و تو هم بشی قاطیش

نشین و پاشو لاشی

بیا که مال مائه خورشید، من هنوز امید دارم (من هنوز امیدوارم)

هممون قرصیم، هممون صبحیم، هممون مشتیم با هم

آ آ

من، تنها مثل ماهی توی تنگ

فکرم دریاست

نه که آب توی حوض

یه مغز نیمه پر

یه افسری که خورد

تازه فهمیده جنگه پس ضریب برد

بالا نرفته میبینی که پائین اومد

تمام عمرتو دادی و وایسادی تو صف

تا دری باز شه که بری، نماش باشه دلی

هنوز مهاجری

چقدر کس و شعری اه

امثال من حساب طرقیاش

نه شبیه توئه، نه کوچیکه مثل بغلیات

من میخوام آزاد بگم

با داد راز بگم

و اسممو با ص صاد ضاد بگم

جواب قانونارم دل من میده

من دوست دارم ریسکو با دید سنجیده

کشته ها رو تو قبر، سوخت کارو جا حرف

و سختی پیچو با یه انتهای راحت

من دوست دارم اینا رو چون حقیقته

قانون دل من شبیه قانون طبیعته

که میگه دوست داری بکن، هنوز داری کوپن

تو زنده ای برا یه زندگی کپل (هه هه)