Çamura Övgü

Silindim

Ölüm yeniden dirildi

Ben bir kadere kafa tuttum taşküreme evim dendi

Öyle hatır aramam ama 10 yılım yekpare orda

Ben onlara seslensem önceden gelirlerdi

Estim

Geçtim

Kabullendim seçtim

İki kişilik doğdum

Bunu her şeye değiştim

Ne güzel ayaktayım derken sevindim

Kargama dert anlattım iliklerimi deşti

Yahu etme öyle oraya kimse dokunmaz

İki kere verilsin selam inan ki sorulmaz

Neden böyle

Takribi bir dengeye salıncak kurdum

Hızımı aldıkça soyutlaştım dünyanız yamuldu

Bu mermerlere son kez dert anlattım

Beni astığın salıncakta zamanın parçaladığı gerdandır

Devasız kervanlara öncülük ederken adın yol boyu dilimde saklı fermandı

Yani nasıl güzelsen bir o kadar zehirlisin

Zaten ağzımı açmadım demediler ehil kişi

Tevazu etmeyi bilmem sandığın andan sonra

Neden bu cellat'ın önüne eğilmişim

Adımı unuttum ama bana ezdiğim gururu sor

Bir pakete sığdırabildim huzuru son

Şimdi söyle niye açayım gözümü

Takvimi basılmamış günlerin umudu yok

Kayboldum

Kaybolmak velev ki zor zanaat

Ne mümkün hapsolmak, ne mümkün hesap sormak

Hayatta kalanlarla ayak üstü sohbetler paramparça koydu beni bir hiçliğe

Ben artık dik durmam

Elimde kalanlarla arta kaldım anca

Derinden yananlarla sarpa sardım ben de

Dilimde yalanlarla bu kadar yol geldim

Yolu gözünde büyütenler geride kalanlardı

Senin yanacak yerin yok

Benim yatacak yerim

Göğsüme batacak kemik, ölümü görecek derim

Bir sigara daha uzat şu ay ışığına kalacak gibi

Bu gece hüznümden uzun sürerse karanlıkta yanacak kibir

Olacak gibi değil izbe hislerim

İsmimi unutturdu bana ben istemedim bunu

Ama böyle olsun istiyordu eminim

Neyse, kimse kim derim

En azından hiç kimsesiyim kimsesizlerin

Elinden tutup bir gün zora sokar herkes

Emin olduğun her şey boka batar er geç

Sarılmasını bekleyen bir yarayım icaben

Bu halde yalnızlık koma gibi gelecek

Şehrin midesinden atılmak bana hora geçer bence

Bir nefesle sövdüm yukarı buna kulak asar anca

Sonra sona gelip ağla

Sol kaburganda mola verir kurşun

Yola gelir her şey